Terug naar Interviews

Die fijne stagebegeleider met dat ene zinnetje dat je nooit bent vergeten. Of die eerste chef die strooide met rake tegeltjeswijsheden. Iedereen heeft of had wel een leermeester die op baanbrekende wijze deuren opent. In deze rubriek belichten drie leerling-leermeester-duo’s elkaar.

Mirelle Valentijn, docent ‘omgaan met pesten’

"Frisse blik"

"Mijn eerste indruk van Inge was dat ze heel open en dapper is. Niet iedereen durft zich bij het eerste contact kwetsbaar op te stellen. We hadden voor en tijdens de opleiding veel contact en dat is daarna zo gebleven. We hebben nooit formeel afgesproken dat ik ook na de opleiding haar mentor zou zijn, maar Inge deelde haar successen met mij én haar twijfels. Als ze in het begin bijvoorbeeld niet wist hoe ze met een bepaalde case moest omgaan, belde of appte ze. In dit vak krijg je te maken met heftige verhalen van kinderen en dan is het goed dat je steun bij elkaar kunt zoeken. Inge is een heel nieuwe weg ingeslagen en het is ontzettend leuk als je iemand in zo’n nieuwe wereld wegwijs mag maken. Bovendien leer ik er zelf van. Ik ben niet zo goed in hulp vragen en heb een hoge vaart. Van haar leer ik dat vertragen en hardop met anderen sparren zinvol is. Niet zozeer omdat ik bevestiging zoek, maar omdat het een frisse blik of nieuwe ideeën oplevert."

Inge Cornelisse-Elsinga, kindercoach en trainer ‘omgaan met pesten’

"Onuitputtelijke bron"

“Elf jaar geleden werd ik ernstig ziek en afgekeurd door het UWV. Toen ik voor een vriend naar antipestprogramma’s zocht, stuitte ik op de training ‘omgaan met pesten’. Het duurde nog een jaar voordat ik me aanmeldde. Dat ik met de opleiding ben begonnen, komt door Mirelle, de initiatiefnemer van Stichting Omgaan met Pesten. We hebben een jaar gemaild en ik deelde al mijn twijfels met haar. Zij stimuleerde me om mijn eigen ervaring met pesten om te zetten in iets positiefs. Nu ik klaar ben, zijn we collega’s, maar ze is nog steeds een onuitputtelijke bron van kennis die ik met liefde aanboor. Dat is vooral belangrijk omdat dit werk solistisch is; ik heb geen collega’s met wie ik dagelijks samenwerk. Mirelle weet wat ik voel en ze kent mijn twijfels, zowel op persoonlijk als professioneel vlak. Zij heeft het zelf meegemaakt en heeft de stappen die ik wil nemen al gezet. Inmiddels heb ik een eigen praktijk voor kindercoaching en studeer ik sociaalpedagogische hulpverlening. Op mijn 48e weet ik eindelijk wat ik wil. Ik weet niet of ik zonder Mirelle ooit op dit punt was geraakt.”

Jane Komogorova, yogadocent en student aan de Technische Universiteit Delft

"Begripvolle vraagbaak"

“Bij veel yogalessen kom je binnen, je doet je ding en daarna ga je weer weg. Bij Marlies is dat anders. Ze neemt echt de tijd voor je. Ik kan alles vragen; waarom voel ik deze houding hier en niet daar? Hoe zit dat anatomisch? Marlies heeft net als ik gestudeerd aan de TU in Delft. Ze snapt mijn vragen en kan onderbouwen hoe yoga werkt. Nadat ik een halfjaar bijna dagelijks lessen bij haar had genomen, vroeg ze of ik tijdens haar vakantie lessen wilde overnemen. Ik had er nog nooit over nagedacht om les te gaan geven, maar zij voelde dat ik meer aankon en meer nodig had. Dat is precies wat een goede mentor moet doen: ze gaf me iets voordat ik wist dat ik het nodig had. Ik heb inmiddels de yogadocentenopleiding gedaan en in plaats van een master in luchtvaarttechniek wil ik nu biomedische wetenschappen gaan studeren. Tijdens yoga voel ik heel veel energie in mijn lichaam, dat wil ik kunnen doorrekenen.”

Marlies de Koning, yogadocent en eigenaar Pralaya Yoga Studio

"Slimme veranderaar"

"Jane was geen reguliere yogaganger toen ze voor het eerst bij mij in de les kwam. Ze had wat overgewicht en een zware energie. Ze bleef trouw komen en tot mijn verbazing veranderde ze helemaal. Toen ik voelde dat ze er klaar voor was, heb ik haar de handstand tegen de muur laten doen. Om te laten ervaren hoeveel kracht ze in zich heeft. Zo’n gevoelservaring kan veel in gang zetten en richting geven. Daarom heb ik haar gevraagd of ze mijn lessen wilde overnemen. Omdat je ziet wat het anderen brengt, leer je nergens zoveel van als van lesgeven. Ik controleer haar niet en geef haar het vertrouwen. Jane is slim en fijngevoelig, dus ik hoef haar niet te vertellen wat ze in een les moet doen. Het enige wat helpt, is haar de ruimte te geven om te kunnen groeien."

Marc van Gulick, SVH Meesterkok en directeur Landgoed Lauswolt

"Inspirerende protegé"

“In de keuken is het principe van leerling en leermeester gebruikelijk. Wij zijn gepokt en gemazeld, we zijn in valkuilen gestapt waarvoor we de jonge garde kunnen behoeden. Jan zie ik als mijn protegé - hij kwam bij ons binnen als een frisse boerenzoon en ik zag het direct: als hij zijn best doet, stijgt hij boven het maaiveld uit. Al snel bleek dat ik gelijk had. Hij deed mee aan kookwedstrijden en heeft vier keer meegedaan aan de Bocuse d’Or, de absolute wereldtop op dat gebied. Wat Jan doet, inspireert mij. Het is niet moeilijk om goed te koken, als je je hersens maar gebruikt. Jan kan zichzelf daarnaast ook goed verkopen, dat vind ik knap op zijn leeftijd. Hij durft anders te denken. We sparren met elkaar, maar hij maakt zijn eigen keuzes. Hij financiert bijvoorbeeld een kookwedstrijd met crowdfunding en opent een restaurant dat niet elke dag open is. Ik zou daaraan nooit hebben gedacht. Daarom vind ik het reuze interessant om hem te volgen en is het respect wederzijds geworden.”

Jan Smink, chef-kok en eigenaar restaurant Smink

"Toegankelijk voorbeeld"

“Ik begon op Lauswolt als broekie. Een keuken is heel hiërarchisch georganiseerd – je start onderaan de ladder. Meneer Van Gulick was chef-kok, directeur én mijn voorbeeld; hij was ooit de jongste chef met een ster. Ik bewonderde de manier waarop hij proeft en smaken verwoordt. Hij moest ooit een piccalilly afproeven waaraan ik met acht koks een paar uur had gewerkt. Hij noemde de ingrediënten waarvan hij meer wilde proeven en ik dacht alleen maar: ik kan me niet eens herinneren dat ik het erin heb gestopt, maar ik had het wel gedaan. Hoewel hij een directieve manier van leidinggeven heeft, vond ik hem ook toegankelijk. Na twee jaar op Lauswolt werd ik gevraagd om elders in een tweesterrenzaak te gaan werken. Toen ik dit met hem besprak, bood hij me aan om souschef te worden. Ook mocht ik de sterklas gaan doen – een prestigieuze koksopleiding van drie jaar. Ik ben natuurlijk op zijn aanbod ingegaan. Ik was pas 21 en het heeft mijn carrière in een stroomversnelling gebracht.”